To klasyczna opowieść o odwadze, wytrwałości, sztuka scigania sie w deszczu miłości i współczuciu, choć ostatecznie tak ściśle podąża za klasyczną formą, że zawiera niewiele niespodzianek. Historia podąża za zawodowym kierowcą wyścigowym Dennym Swiftem (Milo Ventimiglia), który pokonuje życiowe wzloty i upadki z Enzo, swoim wiernym golden retrieverem, u boku. Wie, jakie ma szczęście, że został wybrany z miotu szczeniąt, aby żyć z Dennym, kierowcą wyścigowym i mechanikiem z Seattle. Enzo wie, że różni się od innych psów: jest filozofem o niemal ludzkiej duszy, kształcił się oglądając telewizję i słuchając uważnie słów swojego pana, Denny’ego Swifta, początkującego kierowcy wyścigowego.
Kevin Costner jest głosem psa-narratora, a Milo Ventimiglia jego człowiekiem w dramacie Simona Curtisa o życiu, śmierci, rodzinie i samochodach wyścigowych. Strategia wyścigowa i techniki jazdy Denny’ego z łatwością przekładają się na spójne filozoficzne podejście do samego życia. Jego wieczory tak często spędzane są u boku Denny’ego na kanapie, oglądając kasety z poprzednimi wyścigami Denny’ego, że staje się nawet w pewnym sensie ekspertem od torów wyścigowych. Często wyjeżdża z kraju, by gonić za marzeniem o byciu zawodnikiem Formuły 1, co nadwyręża jego życie rodzinne, a potem musi radzić sobie z jeszcze bardziej miażdżącymi momentami. Mimo to, nadal istnieje nagging, oczywisty problem, że momenty Enzo rezonować podczas Denny’ego nie. Na przykład, on zawsze odnosi się do teścia Denny’ego i teściowej jako “bliźniaków”. Jest też bieżący bit pluszowej zebry zabawki, znany jako “demon”, który jest na niego i jego rodzinę.
W chwili być może delirium z braku żywności, Enzo jest konfrontowany przez jego nemezis, zebra demon, a zabawka rzeczywiście ożywa, zaczyna break-dancing, a następnie zaczyna rozdzierać farsz z jego ciała. Jednym z najokrutniejszych momentów filmu jest, gdy Enzo jest pozostawiony w domu na kilka dni bez jedzenia. Denny również staje w obliczu wielkich życiowych momentów. On rozumie Denny’ego, jego przyjaciół, jego żonę i tych, którzy chcą go skrzywdzić lepiej niż Denny kiedykolwiek będzie. Dzięki Denny’emu, Enzo zyskał ogromny wgląd w ludzką kondycję i widzi, że życie, podobnie jak wyścigi, nie polega tylko na szybkiej jeździe. Jego jedyną rozkoszą we wczesnej dorosłości – tak postrzega swoje 61 lat – jest pół butelki dobrego bordo do obiadu, po którym wypija kieliszek porto vintage.
Nie tylko rozumie wszystko, co widzi i słyszy, ale jest też zazwyczaj o krok przed ludźmi wokół niego. Rzut oka w głąb siebie, jeden mały fakt, o którym mogliście nie wiedzieć. Nasz mały człowiek adoptował nas 6 lat temu. Nauczywszy się, jak być współczującym i odnoszącym sukcesy człowiekiem, ten mądry psiak nie może się doczekać następnego życia, kiedy to jest pewien, że powróci jako człowiek. Nie ma nagród dla widzów, którzy domyślą się, że ten wątek powróci, zwłaszcza po tym, jak “A Dog’s Purpose” tak niedawno wykorzystał ideę psiej reinkarnacji. Śmiem twierdzić, że większości osób, które przeczytają “Sztukę ścigania się w deszczu”, prawdopodobnie spodoba się ona bardziej niż mnie, ale nie żałuję, że spędziłam z Enzo kilka godzin. Opowiada historię 16-letniej Cady Heron, która przenosi się z rodziną do USA po dorastaniu w Afryce, gdzie jej rodzice pracowali jako zoologowie.
-Kup od $7.99
-Falling For Eve
-Czy znajdziesz się patrząc na własnego psa inaczej po przeczytaniu tej powieści
-Driving the Twins
The Art of Racing in the Rain jest urzekającym spojrzeniem na cuda i absurdy ludzkiego życia. Wypełnia on samotne dni oglądając telewizyjne filmy dokumentalne i The Weather Channel, a w trakcie tego procesu coraz bardziej przekonuje się, że rzeczywiście jest przygotowany do przyjęcia ludzkiej postaci w swoim następnym życiu. Wszystkie te godziny spędzone przed telewizorem zapewniły Enzo ekwiwalent wykształcenia wyższego, jak się wydaje. Enzo po prostu nie może się doczekać, kiedy będzie miał przeciwstawne kciuki i język, który pozwoli mu uformować wszystkie słowa, które kołaczą mu się w głowie. Stirling Moss, jak pilnie wyznaję, nie będzie miał w ten weekend takiej ekspertyzy u swojego łokcia. Nigdy nie mogłem zawiesić mojej niewiary w stopniu wymaganym do zatracenia się w książce i bez tego zawieszenia niewiary nie byłem w stanie docenić bajki Gartha Steina w sposób, w jaki tak wielu innych ją doceniło.
Przetłumaczono z www.DeepL.com/Translator (wersja darmowa)