Międzynarodowy Kongres Estetyki

To klasyczna opowieść o odwadze, wytrwałości, sztuka scigania sie w deszczu miłości i współczuciu, choć ostatecznie tak ściśle podąża za klasyczną formą, że zawiera niewiele niespodzianek. Historia podąża za zawodowym kierowcą wyścigowym Dennym Swiftem (Milo Ventimiglia), który pokonuje życiowe wzloty i upadki z Enzo, swoim wiernym golden retrieverem, u boku. Wie, jakie ma szczęście, że został wybrany z miotu szczeniąt, aby żyć z Dennym, kierowcą wyścigowym i mechanikiem z Seattle. Enzo wie, że różni się od innych psów: jest filozofem o niemal ludzkiej duszy, kształcił się oglądając telewizję i słuchając uważnie słów swojego pana, Denny’ego Swifta, początkującego kierowcy wyścigowego.

Kevin Costner jest głosem psa-narratora, a Milo Ventimiglia jego człowiekiem w dramacie Simona Curtisa o życiu, śmierci, rodzinie i samochodach wyścigowych. Strategia wyścigowa i techniki jazdy Denny’ego z łatwością przekładają się na spójne filozoficzne podejście do samego życia. Jego wieczory tak często spędzane są u boku Denny’ego na kanapie, oglądając kasety z poprzednimi wyścigami Denny’ego, że staje się nawet w pewnym sensie ekspertem od torów wyścigowych. Często wyjeżdża z kraju, by gonić za marzeniem o byciu zawodnikiem Formuły 1, co nadwyręża jego życie rodzinne, a potem musi radzić sobie z jeszcze bardziej miażdżącymi momentami. Mimo to, nadal istnieje nagging, oczywisty problem, że momenty Enzo rezonować podczas Denny’ego nie. Na przykład, on zawsze odnosi się do teścia Denny’ego i teściowej jako “bliźniaków”. Jest też bieżący bit pluszowej zebry zabawki, znany jako “demon”, który jest na niego i jego rodzinę.

W chwili być może delirium z braku żywności, Enzo jest konfrontowany przez jego nemezis, zebra demon, a zabawka rzeczywiście ożywa, zaczyna break-dancing, a następnie zaczyna rozdzierać farsz z jego ciała. Jednym z najokrutniejszych momentów filmu jest, gdy Enzo jest pozostawiony w domu na kilka dni bez jedzenia. Denny również staje w obliczu wielkich życiowych momentów. On rozumie Denny’ego, jego przyjaciół, jego żonę i tych, którzy chcą go skrzywdzić lepiej niż Denny kiedykolwiek będzie. Dzięki Denny’emu, Enzo zyskał ogromny wgląd w ludzką kondycję i widzi, że życie, podobnie jak wyścigi, nie polega tylko na szybkiej jeździe. Jego jedyną rozkoszą we wczesnej dorosłości – tak postrzega swoje 61 lat – jest pół butelki dobrego bordo do obiadu, po którym wypija kieliszek porto vintage.

Nie tylko rozumie wszystko, co widzi i słyszy, ale jest też zazwyczaj o krok przed ludźmi wokół niego. Rzut oka w głąb siebie, jeden mały fakt, o którym mogliście nie wiedzieć. Nasz mały człowiek adoptował nas 6 lat temu. Nauczywszy się, jak być współczującym i odnoszącym sukcesy człowiekiem, ten mądry psiak nie może się doczekać następnego życia, kiedy to jest pewien, że powróci jako człowiek. Nie ma nagród dla widzów, którzy domyślą się, że ten wątek powróci, zwłaszcza po tym, jak “A Dog’s Purpose” tak niedawno wykorzystał ideę psiej reinkarnacji. Śmiem twierdzić, że większości osób, które przeczytają “Sztukę ścigania się w deszczu”, prawdopodobnie spodoba się ona bardziej niż mnie, ale nie żałuję, że spędziłam z Enzo kilka godzin. Opowiada historię 16-letniej Cady Heron, która przenosi się z rodziną do USA po dorastaniu w Afryce, gdzie jej rodzice pracowali jako zoologowie.
-Kup od $7.99
-Falling For Eve
-Czy znajdziesz się patrząc na własnego psa inaczej po przeczytaniu tej powieści
-Driving the Twins

The Art of Racing in the Rain jest urzekającym spojrzeniem na cuda i absurdy ludzkiego życia. Wypełnia on samotne dni oglądając telewizyjne filmy dokumentalne i The Weather Channel, a w trakcie tego procesu coraz bardziej przekonuje się, że rzeczywiście jest przygotowany do przyjęcia ludzkiej postaci w swoim następnym życiu. Wszystkie te godziny spędzone przed telewizorem zapewniły Enzo ekwiwalent wykształcenia wyższego, jak się wydaje. Enzo po prostu nie może się doczekać, kiedy będzie miał przeciwstawne kciuki i język, który pozwoli mu uformować wszystkie słowa, które kołaczą mu się w głowie. Stirling Moss, jak pilnie wyznaję, nie będzie miał w ten weekend takiej ekspertyzy u swojego łokcia. Nigdy nie mogłem zawiesić mojej niewiary w stopniu wymaganym do zatracenia się w książce i bez tego zawieszenia niewiary nie byłem w stanie docenić bajki Gartha Steina w sposób, w jaki tak wielu innych ją doceniło.

Przetłumaczono z www.DeepL.com/Translator (wersja darmowa)

Malarstwo w zależności od okresu jest dyktowane co to jest sztukaróżnymi zasadami a nieodłączne pragnienie twórców do wyłamania się z kanonu zrodziło różnorodność okresów, które w tym artykule pokrótce postaram się przedstawić. Co to jest sztuka Przedmiotem tamtejszego okresu były sceny walki pomiędzy zwierzyną a łowcą, w których to scenach artyści skupiali się na jak najbardziej szczegółowym odwzorowaniu postaci zwierząt, postacie ludzkie natomiast potraktowane zostały jako ledwie zarys, kontur. Starożytność charakteryzuje znaczny wzrost poziomu techniki malarskiej w stosunku do okresu prehistorycznego. Malarstwo klasyczne charakteryzuje wyraźnie zarysowany kontur, chłodny koloryt, gładka faktura oraz statyczność. Dotychczas obowiązkiem artysty było obrazowanie pewnych problemów i nadawanie im siły oraz niezwykłości poprzez wizualną interpretację. Narzędziem artysty była ręka bądź mech służący za pędzel oraz wydrążona kość używana do pryskania barwnikiem.

Grecy na swoich dziełach przedstawiali zazwyczaj sceny mitologiczne, losy bogów oraz herosów. Ducha dzieł rzymskich reprezentuje malarstwo pompejańskie, gdyż to właśnie w Pompejach odnaleziono najwięcej fresków z tamtego okresu, przedstawiały one sceny z mitologii, pejzaże, portrety oraz martwą naturę. Monitor” oraz “Zabawy Przyjemne i Pożyteczne”. “Monitor”, redagowany na wzór angielskiego “The Spectator”, został pomyślany jako pierwsze w Polsce nowoczesne pismo poświęcone problematyce politycznej, społecznej i kulturalnej. “Zabawy” były natomiast przede wszystkim pismem literackim, drukującym zarówno przekłady, jak i dzieła rodzimych autorów. Pod królewskim patronatem rozwinęło się także czytelnictwo. Ignacy Krasicki pisał do władcy: “gust do czytania po wsiach rozmnożył się (…

Głównymi ośrodkami malarstwa starożytnego były Grecja, Rzym oraz Egipt. Absolwent Wydziału Psychologii warszawskiej WSFiZ w zakresie seksuologii klinicznej i sądowej oraz 4,5-letnich podyplomowych studiów Psychoterapii Poznawczo-Behawioralnej (CBT) z elementami terapii psychodynamicznej. Dzieło jest najczęściej dwuwymiarowe bądź dwuwymiarowe z elementami przestrzennymi, w zależności od kompozycji. Teraz, z powodów ewolucyjnych, kultura uwolniła sztukę od bezpośredniej zależności od siebie. Szukał opodal od siebie tej szczęśliwości, która tylko w nim się znajduje. To jedno z narzędzi poznawania świata, kształtowania siebie i relacji z innymi. Przedmiotów zaś takich w naszych czasach wytwarza się niezliczoną ilość. Lecz przy takich warunkach psychologja piękna byłaby uniemożliwioną, sztuka zaś – podrabianą sztuką: zapożyczanoby tylko jej technikę rymotwórczą lub malarską, dla wyrażania zasad naukowych lub etycznych, pozostawiając to samo funkcjonowanie duszy, które jest niezbędne dla osądzenia i przyjęcia tych zasad, t.

Prawda oznacza tylko zgodność wyrażania myśli z rzeczywistością przedmiotu, i dlatego jest jednym ze środków osiągnięcia Dobra; lecz sama przez się nie jest ani dobrem, ani pięknem, i nawet niekoniecznie zgadza się z nieminiemi“. Prawda powinna być dziedzictwem rozumu. Czyli historia sprzyja lepszemu porozumiewaniu się bardzo różnych ludzi – zaznacza Wołek. Malarstwo czyli sztuka plastyczna, jeden z najwcześniejszych przejawów ludzkiej twórczości. Sztuka nie może naśladować rzeczywistości, którą poznajemy w życiu ludzkiem lub w naturze. Kintsugi to coś więcej niż sztuka naprawiania naczyń. Sztuka obsługi penisa to coś więcej niż tylko rozmowa o penisie. To, co łączy sztuki z rzemiosłem i częścią nauk było dla myślicieli starożytności i średniowiecza daleko bardziej widoczne niż to, co je odróżnia. Dobrze więc pomyśleć nad praktycznym rozwiązaniem problemu potencjalnego zabrudzenia naszego dzieła sztuki. Niektórzy twórcy zamiast podpisu opatrywali swe dzieła jakimś oryginalnym znakiem, na przykład wizerunkiem zwierzęcia lub figurą geometryczną.

Skupiano się również na anonimowym charakterze dzieła. Bardzo widoczne są również elementy regionalne – charakterystyczne krajobrazy, przyroda czy architektura miejsc, w których mieszkają twórcy. Znane są również przypadki odzwierciedlania wyobrażeń religijnych. Psychologiczna natura piękna, jako zawieszenie czynności intelektu, tłumaczy nam zarazem, dlaczego nie może ono posiadać swoich kanonów ani sprawdzianów społecznych, i dlaczego wszelkie usiłowania w tym kierunku Tołstoja czy innych muszą albo pozostać bezowocne, albo też tamują działalność estetyczną duszy ludzkiej, wydają sztukę spętaną, karłowatą, pomimo najszczytniejszych idei przewodnich: w żadnym zaś razie nie mogą uszlachetniać sztuki, tak samo jak żadne „prawo“ nie może uszlachetnić ludzi. Nie istnieje jedna spójna, ogólnie przyjęta definicja sztuki, gdyż jej granice są redefiniowane w sposób ciągły, w każdej chwili może pojawić się dzieło, które w arbitralnie przyjętej, domkniętej definicji się nie mieści.